De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 36]

Twee gedichten
Job Degenaar

Peepshowmeisje

Op dit draaiplateau wakker
ik de machtsstrijd aan
tussen wellust en geweten

niemand telt, heeft mij lief, ziet
door zijn venster hoe ik verwelk:
dat maakt me opwindend onvolmaakt -

soms, wanneer de trage carrousel
van ogen langstrekt, woekert in
spiegels oneindig het niets

Kom, bezoekers, spiegel je
aan hoe het leven om dit ene draait,
alle lust uit doodsdrift oplaait

Paard

De ogen van het paard in
de roerloze morgen, ze zijn zo
onbereikbaar als de wei
die voor ze klaarligt -

om daar te staan bij de sloot,
alleen maar volmaakt, met op
zijn rug de warme adem van de zon,
is hij geboren en weet dit niet

hem is het eender als ik
zijn wereld binnendring, benoem,
verdeel en blikken steel

hij heeft zijn wei en stoot mij,
hoofdpersoon, als hij moet
grazen, van de troon