De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 34]

Twee gedichten
Erik Coenen

Alles

Als alle dingen in de dingen blijven,
schuilt de mensheid in elk individu.
Als één mens alle mensen is, zijn nu
met mij ook u en Shakespeare aan het schrijven.

Als alles microkosmos is van 't grote
heelal, huist gene in deze en deze in gene.
Als alles een facet is van het Ene,
ligt in elk woord de Eeuwigheid besloten.

De eeuwen en de dagen en de nachten
verglijden tevergeefs. Het eerste licht
schijnt nu en op millennia die wachten.

Alle gezichten vormen mijn gezicht.
Alle gedachten vormen mijn gedachten.
Alle gedichten vormen dit gedicht.

[p. 35]

Sneeuw

De nacht geeft een volmaakte ochtend prijs,
als was de wereld nieuw en ongeschonden
door zwarte symboliek of door de zonde
die ons verstootte uit het Paradijs.

Eén is de wereld. Wonderlijkerwijs
zijn alle wegen die elkaar nooit vonden
nu door een witte wintervacht verbonden;
alleen de hemel hult zich nog in grijs.

Geëxalteerde kinderen herkennen
de sleutel tot een groot geheim, en rennen
sneeuwballen gooiend door de jonge dag.

En van zijn speelgenoten afgezonderd
bouwt één een sneeuwpop. Ik kijk toe, verwonderd,
alsof ik God de mensheid scheppen zag.