De Tweede Ronde. Jaargang 15

[p. 32]

Nederlandse poëzie

[p. 33]

Waanvoorstelling
Catharina Blaauwendraad

Met alles wat ik leer, verliest
de liefde haar magie. Ik gooi
geen doek over de kooi. Ik leg
de vogel die nog zingen wil
achter mijn vastgeroeste ribben
niet langer meer het zwijgen op.

Maar nuchter blijf ik wel. Ik weet,
zijn lied geldt niet een soortgenoot
of zielsverwant. Hij zingt alleen
en is gevangen in een waan.

Hij ziet de spiegel in zijn kooi
voor een geopend venster aan
waardoor hij zijn gelijke ziet
en zingt, misleid, het mooiste lied.