De Tweede Ronde. Jaargang 15



[pagina 63]
Twee gedichten Rina van der Wel Biedermeier-vertrek In een museum verzeild in een van die kamers opzij van de tijd gezet: Biedermeier-vertrek alleen een suppoost buiten de deur weet mijn aanwezigheid tussen de dingen waaruit het leven is vertrokken en niet teruggekeerd ze staan in gefilterd licht ‘niets aanraken s.v.p.’; door boenwas en heden omgeven verloren als op de bodem van de zee iets moet zijn aangeraakt, want mist trekt op uit ovalen spiegels, 't spinet heft krakend klank omhoog, boeketten schieten in kleur en groeien in zacht gerinkel door hun stolpen heen hoor ik daar de suppoost? door wat gealarmeerd? nog voor zijn blik neutraal en onbewogen, worden de kleuren weggezogen, beslaan de spiegels, keert het spinet naar dieptes van weleer de schilderijen aan de muur gesloten tot Portret van een Dame Portret van een Heer.

[pagina 64]
Herinnering aan de glasblazer Soms is er weer de kinderrij tegen de blinde muur in de stad ademloos hield ieder daarin een glazen zwaan voor de winterjas stijf en voorzichtig als in trance, zo schoven zij, een vreemde klas aan onze klas voorbij ongeloof in de stille processie dat die kleine zwaan van glas, recht uit de vlam van de blazer in hun handen was gelegd wij wachtten lang; toen mochten wij. ik kreeg er geen hoewel ik zwijgend smeekte smeekte om zo'n zwaan. in mij vloeiden toen tot iets onbreekbaars samen: verlangen, pijn over de zwanen die aan scherven zouden gaan.