De Tweede Ronde. Jaargang 15



[pagina 55]
Drie gedichten Jaap Tempelman laken het is niet lekker slapen tussen gekreukte lakens, het grootste geluk vind je in een fris opgemaakt bed. in de kast ruiken de stapels naar windvlagen uit de tuin, het mooiste valt een laken over een zondagse tafel. je ziet het bij een schilder, de plooien hangen recht, de kommen en kannen staan geschikt voor het maal.

[pagina 56]
vangst onbekend land, je bent er bijna geweest, je was er al voor je wist dat later alles zou vergaan, verdronken land van saaftinge. er is veel leven onder water, donkere kamer van verandering, mooie momenten die in het album overnachten ben je heel erg vergeten. zo gaan je jaren door de wind, bang voor stemmen die van ver verlangen zingen, plotseling een vogel in je boot, als de dood.
geheeld hoe deze kom broos maar bijna heel zich naar je handen voegt, je adem stokt, de tijd verstrijkt vertraagd, heeft vorm gevonden. de zachte gloed van lange jaren koestering, haar open handen maken dat, dat pap en honing warm en koel hun geur verspreiden. zo kan een moeder van heel vroeger liefdevol haar aardewerk verslijten, de laatste scherf, het liefste kind krijgt weer zijn plaats.