De Tweede Ronde. Jaargang 15



[pagina 54]
Onopgemerkte passages Willem M. Roggeman Op zoek naar een tekst waarin hij haar kan vasthouden zodat zij niet meer kan veranderen put hij geliefde stijlmiddelen uit. Alles komt dan onrustbarend dichterbij. Haar mond bestaat uit louter lippen. Geschokt blijft hij stilstaan bij deze vreemde gedachte: hij dorst haar drenkplaats nooit te naderen. En zelf de uitputting nabij en de mond zout van de dorst likt hij nu de randen van de bron. Het woord liefde dat hij heeft gevat ontsnapt hem weer en loopt razendsnel over naar de volgende regel. Onwillekeurig herkennend verraadt hij de verleden tijd. Alles wat was, wordt lang geleden. Alleen wat lijdt, blijft. En wanneer hij over haar spreekt volgt er steeds een uitroepteken.