De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 174]

Twee gedichten
Ilja Kolli^*
(Vertaling Madeleine Mes)

De glazen hemel

Op je vensterbank is een citroenplant gegroeid
onder 't glas van een heel grote jampot.
Kleine schouders van sla zijn aan weerszij ontbloeid
nog geen meter van waar het zo koud wordt.
...En je kijkt naar een scherm met een flikkerend beeld
van de plant en hoe jij naar het scherm kijkt, -
't is een film die al zo lang daar af wordt gespeeld,
dat hij jou in 't geheel niet meer vreemd lijkt.
En dan wend je je halfblinde blik ervan af -
meubels, sneeuw die 't balkon allang toedekt
en de plant, anarchist onder 't troebele glas
die zijn levende handpalmen uitstrekt.

* Ilja Kolli (geb. 1959) was poëzieredacteur bij een sovjet-uitgeverij en journalist bij een dissidentenkrant, is nu werkzaam als programmeur. Zijn gedichten zijn gepubliceerd in verschillende tijdschriften en verzamelbundels; tot nu toe verscheen één eigen bundel, ‘De glazen hemel’.

Стеклянное небо

На твоем подоконнике вырос лимон
под стеклянною банкой литровой.
Два салатовых плечика выдвинул он
в полуметре от стужи суровой.
...Ты глядишь на экран, где мелькает кино -
про лимон и тебя у экрана, -
этот фильм продолжается очень давно,
и тебе уже даже не странно.
Только взором слепым обернешься кругом -
декорации, снег на балконе
да лимон беззаконный под мутным стеклом
выставляет живые ладони.

[p. 175]

[Nederlands]

En een keer sta je op en je loopt naar het raam,
waar, in tegenspraak tot de seizoenen,
je vriendje in bloei staat... dan stoot je hem aan
en ook om, zonder dat te bedoelen,
en je opent met moeite het dubbele raam,
voor de sneeuwstorm van gort, die je toekrijst -
je bedenkt hoe de wereld je huis in kan gaan,
en je denkt, vriendje, zelfs aan de vrijheid!..
IJskristallen bedekken heel licht en heel zacht
wat van 't plantje is overgebleven.
En zoals een klein vliegje soms tikt tegen 't glas
zoemt een vliegtuigje hoog aan de hemel...

[Russisch]

И, очнувшись однажды, к окну подойдешь,
где, переча положенным срокам,
твой товарищ цветет... но в порыве толкнешь,
опрокинешь стекло ненароком,
многослойную раму откроешь с трудом,
заорет крупяная пурища -
и помыслишь о мире, ворвавшемся в дом,
о свободе помыслишь, дружище!..
Лед хрустальный слетает легко и светло
на остатки салатовой плоти.
И по небу - как муха стучит о стекло -
и гудит, и стучит самолетик...

[p. 176]

Liedje over Moskou

Het was vanmorgen vroeg dat ik
Heel wild en somber droomde:
Alsof ik in een grote stad
Echt, vleesgeworden, woonde,
Alsof ik voor me werkelijk
Gebouwen zag en huizen,
Alsof de vreselijke stad
Omhuld was met een sluier
Van straten met een autostroom
Die op hun ratelhuid reed
En langs hun ruggen siste en
Langs boulevards in doodsstrijd.

Daar, in dat slijk van nachtmerries,
Zag ik een angstig droombeeld
Dat lente met benzine echt
De plassen nog wat kleur geeft,
Dat langs betonnen huismuren
Waar vuil op vlagen wind zweeft
Onder getik van hakken gaat
De zelfgemaakte mensheid!
Het ruist en zoemt en het gesprek
Warmt vlammend hun gezichten,
Terwijl het gretig vlees hun blik
En tanden op doet lichten.
Alsof de doffe bocht van 't volk
Die schuimt over de straten,
Ook echt uit vlees en bloed bestond
En niet gevlochten schaduw!

...Een boze, dodelijke droom,
Een straf voor al mijn zonden,
Alsof mijn ergste nachtmerries
Ook werkelijk bestonden!

Песенка о москве

Сегодня я под утро сон
Видал глухой и дикий:
Как будто въяве воплощен
Я в городе великом,
Как будто вправду предо мной
Дома стоят и башни,
Как будто улиц пеленой
Окутан город страшный,
Как будто впрямь поток машин
Шипит гремучей кожей
Агонизирующих спин,
Бульварных и дорожных.

И там, в комарной тине сна,
Привиделся мне ужас -
Что вправду в городе весна
Мазутом красит лужи,
Что вдоль бетонных стен домов,
Где ветер мусор крутит,
Идут под топот каблуков
Всамделишные люди!
И гул стоит, и разговор,
Как пламя, греет лица,
И плотью светит жадный взор,
И блеск зубов искрится.
Как будто толп глухой извив,
Что кожа улиц пенит,
И впрямь из плоти и крови,
А не сплетенье теней!

...Ужасный сон, смертельный сон
Мне снился, словно кара, -
Как будто существует все,
Что вижу я в кошмарах!..