De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 166]

Gedicht
Joeri Joertsjenko^*
(Vertaling Anne Stoffel)

Eerste dag van een onbekend jaar.
Vreemde stad, er ligt sneeuw in de straten -
Eerste sneeuw van de wintervakantie.
's Nachts gevallen, gestopt toen het daagde.
Een bedroefd laagje wit op de kade...
En je hoofd stond zo fier op je nekje
En je lachte zo jong en aanstekelijk,
Niet gewend meer aan wijn en geschater,
Heel de nacht; je hield op toen het daagde
En je viel in mijn armen in slaap.
In mijn armen in slaap...
Nee, die aanraking was maar toevallig,
Nacht en kamer begonnen te wankelen,
En je sliep in een klein ledikantje
Aan de andere kant van de muur,
Van de deur, van de nacht, van de kinderen,
Van de geyser, de watten, de kerstboom,
De moraal en de planken met boeken,
Van de stemmen, de wijn en de ogen,
Ver voorbij aan de eeuwige bossen
En het eerste verdriet van dit jaar...
Van ons jaar dat zo mooi leek te worden...
In een taxi dreef andermans vrouw
Naar de stilte terug, naar de kou.
Deze ochtend, die was nog voor ons,

* Joeri Joertsjenko is ongeveer veertig jaar. Hij groeide op in een strafkamp, woonde later o.a. in Tbilisi, Moskou en München, werkte onder meer als sjouwer en acteur. Na de ineenstorting van de Sovjetunie publicerde hij een aantal dichtbundels en ‘verzen en liedjes voor het theater’.

[p. 167]

 

En de wind rukte wild aan het raam

 

En de nacht die we kregen was lang...

 

Maar daarna liep het allemaal spaak.

 

Alle taxichauffeurs namen wraak.

 

In de auto die eindelijk stopte

 

Bracht ik, schuw als een schuldbewust boefje,

 

De Madonna terug naar het Louvre...

 

En de sneeuw lag verlaten en droevig -

 

Eerste sneeuw van een onbekend jaar...

[Russisch]

В первый день незнакомого года
Выпал в улицы странного города
Первый снег новогодних каникул.
Выпал ночью, к рассвету поникнув,
Загрустив на речных берегах...
И, носящая голову гордо,
Ты смеялась красиво и молодо,
От вина и от шума отвыкнув,
Ночь держалась, к рассвету поникнув
И уснув у меня на руках.
У меня на руках...
Нет - руки ты случайно коснулась,
Ночь и комната тихо качнулись,
Ты на детской кровати уснула
За стеною, за дверью, за ночью,
За хозяйской дошкольницей-дочерью,
За колонкой,за ватой, за елкой,
За моралью, за книжною полкой,
За глазами, вином, голосами,
За горами-морями-лесами,
И за первой в году - за печалью...
Обещал быть наш год замечательным...
Уплывая, такси в тишину
Уносило чужую жену.
Было нам это утро дано,
И выламывал ветер окно,
И дана была долгая ночь...
А потом все пошло невпопад.
Шли такси по заказам и в парк.
И в захваченной все же машине
Я сидел, как мальчишка-мошенник,
Возвращающий Лувру Мадонну...
Снег лежал сиротливо, бездомно -
Первый снег незнакомого года...