De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 156]

Vertaalde poëzie

[p. 157]

Vijf gedichten
Gennadi Ajgi^*
(Vertaling Willem Weststeijn en Peter Zeeman)

Weinig

geluk - ‘Weinig’
gelukzaligheid - ‘Weinig’:

o gefluister: als de wind komend van de zon:

weinig - brood... en daglicht...

en - weinig klein mensengedruis
als voedsel - klaar voor de Dood...

opdat wij hem vreedzaam tegemoet gaan
alsof wij steeds en altijd bij een drempel staan

in een broederlijk lijden... -

o onze vrijheid!.. - het vlammen van de ziel:

het eenvoudige:

‘Weinig’

* Gennadi Ajgi (geb. 1934), dichter en poëzievertaler, schreef aanvankelijk in het Tsjoevasjisch, begon in 1960 op aanraden van Pasternak in het Russisch te dichten. In zijn poëzie bouwt hij voort op de traditie van de futuristen en de Oberioeten (zie de noot bij Charms).

НЕМНОГО

счастье - ‘Немного’
блаженство - ‘Немного’:
о шепот: как ветер - от солнца:

хлеба- немного... и света дневного... -

и - малого ума людского
как пищи - для Смерти готовой... -

чтоб мирно ее мы встречали
как будто мы все и всегда у любого порога

в страдании братском... -

о наша свобода! - свеченье душевное:

простое:

‘Немного’

[p. 158]

mijn vriend - de boom - vanuit het raam

o had ik maar zijn ouderdom en eenzaamheid,
koud en standvastig!
en liefst - terstond!.. meteen - deze nacht - totaal!
dezelfde koude en eenzaamheid
als van deze boom
een eenvoudige (zelfs in het oog vallende onopvallende)
door niemand! - te onderwerpen - onmerkbaarheid
bevrorenheid waardigheid en afgezonderdheid
en afstandelijkheid (o God! wat een
onvoorstelbare - hier - afzijdigheid)

ДРУГ МОЙ - ДЕРЕВО - ИЗ ОКНА

о старости б и одиночества
холодного стойкого! -
да только бы- сразу же!., вмиг-в эту ночь-до конца!
такого бы холода и одиночества
как этого дерева
простая (и даже бросаясь в глаза неприметная)
не покоримая - никем! - незаметность
мерзлость достоинство и обособленность
да непричастность (о Боже! какая
невообразимая-здесь-непричастность)

[p. 159]

nog een liedje voor mijzelf

ik slaap het is ergens
lang geleden zonder land deze plaats waar ik ben
een troost - ergens onder de sneeuw ligt brandhout
een sneeuwjacht sindsdien
en ook ik ben overbodig
vriendschap nu - met mijn mouwen in het ijs
smelt tegen hout mijn-bloed-droom:
hoe er wordt voorgezongen! mijn eigen schaduw wiegend
pijn als in de lucht
vol verlangen naar de gestichten-en-gekkenhuizen- in-deze-wereld
een overbodig lied wiegend
op het veld in een sneeuwjacht tussen vlokken-schepselen
met doorkliefd voorhoofd
de wereld in zingend! - voor de Heer
het brandhout
verzamelend
onder de sneeuw

ЕЩЕ ОДНА ПЕСЕНКА ДЛЯ СЕБЯ

сплю это где-то
давно без страны это место где я
а утешение - где-то под снегом дрова
вьюга с тех пор
и не нужен и я
дружба теперь - рукавами во льду
тает об дерево кровь-моя-сон:
как запевается! тенью своею качаясь
болью как в воздухе
в тоске по столбам-в-этом-мире-иль-ганнушкиным
песнью ненужной качаясь
в поле во вьюге средь хлопьев-существ
лбом рассеченным
в мир распеваясь! - для Господа
перебирая
под снегом
дрова

[p. 160]

nabij het bos

en
eindelijk nader ik waar nooit iemand placht te zijn
slechts het zilver
van een oud gevoel - als vrije warmte boven voorhoofd en schouders
o
dit lichte
veld - als een schittering naar de hemel

dit is
de ziel van de eenzaamheid als het flonkeren van schuchterheid
houdt rondom vast
en schemerde vrij en wit nabij
en zuiverheid wordt geschapen - eenvoudig: door de zuiverheid zelf
het veld
ligt open
(steeds zo
als het veld voor de hemel)
straalt daarvan - voor zichzelf

РЯДОМ С ЛЕСОМ

а
наконец приближаюсь там нет никого никогда не бывало
лишь серебро
давнего чувства - свободным теплом надо лбом и плечами
о
это легкое
поле - сиянием в небо

это
душа одиночества будто мерцанье застенчивости
держит вокруг
и забелела свободная рядом
а чистота сотворяется - просто: самой чистотою
поле
открыто
(все так же
как поле для неба)
ею лучится - себе

[p. 161]

[Nederlands]

wat
over het andere? de schittering immers ging er dwars doorheen
om te - houden van
als van een zekere engel - overal - van mijn onbelemmerdheid
daardoor scheppend
een plaats van reinheid:
hoeveel winden waren er niet van nauwelijks duister heengaan en
leven
dit is rustiger dan de rust van god!
daar
in de stilte
hemelsblauw

[Russisch]

что
о другом? ведь насквозь проходило сиянье
чтобы - любить
будто ангела некого - всюду - мою беспрепятственность
тем и творя
целомудрия место:
- сколько бы ни было ветров чуть темных уходов и жизней

это спокойнее бога покоя!
там в тишине
голубо

[p. 162]

bossen - terug

in de nevel
zijn de schitteringen van het vaderland
eilanden gebleven parels gebleven
bossen die
ik nooit heb bereikt -

- iets kinderlijks herinner ik mij: of er staken schoudertjes in uit - ze

staken wit af hellend naar de velden

of als een klacht
ineens - nam de beweging af: eerder in droefheid
dan het zichtbare - daar aan de onbereikbare
zoom van het bos -

(er waren zulke - ik heb ze van zo nabij gezien
maar al gauw
was er alleen nog maar wind -

makkelijk - als in de wind - heb ik geleerd
makkelijk te begrijpen dat er geen terugkeer meer is)

ЛЕСА - ВСПЯТЬ

в тумане
сияния родины
островами остались жемчугами остались
леса до которых
я никогда не добрался -

- детское что-то я помню: то ль плечики в них выступали - белели наклонно к полям
то ли жалобой
вдруг - расслаблялось движенье: скорее в печали
чем зримое - там на опушке
недостижимой -

(были такие - я видел столь близко
а скоро
был только лишь ветер -

легко я - как в ветре - учился
легко понимать что уже не вернуться) -

[p. 163]

[Nederlands]

in het licht van de valleien-viersprongen
leek het - dat de kinderen tussen het gras ontwaakten
en hun gezang woorden zocht - ergens nabij
alsof
het daarvandaan leek -

in de nevel zijn de schitteringen van de wereld
parels gebleven eilanden gebleven:

pijnlijker dan in het leven - te schitteren

[Russisch]

в свете долин-перекрестков
казалось - что дети средь трав просыпались
и пенье искало слова - где-то рядом
будто
оттуда казалось -

в тумане сияния мира
жемчугами остались островами остались:

больнее чем в жизни - сиять