De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 83]

Drie sonnetten
Genrich Sapgir^*
(Vertaling Anne Stoffel)

Sonnet over wat er niet is

voor Jan Satoenovski

Dan is er weer geen vlees geen kaas geen boter
Geen muts te koop hoeveel je ook verdient
En soms is de ellende nog veel groter
Geen woning geen gezondheid en geen vriend

Geen vreugde en geen vrede geen geweten
Geen achting voor je eigen werk o wee
En op het platteland geen warme plee
Geen oogst om volgend jaar weer van te eten

Maar wel is er een voorraad visconserven
Een vaag verheven doel om voor te sterven
Verveling wodka valsheid kunstgenot -

Raketten bouwprojecten woestenijen
Zelfs mensen ergens in de negorijen
En dat ziet God! - al is er ook geen God

* Genrich Sapgir (geb. 1928) was in de jaren zestig de leider van de onofficiële avantgardistische dichtersgroep ‘Konkret’ (met o.a. Eduard Limonov). Hij leeft van het schrijven van versjes, toneelstukken en filmscenario's voor kinderen. Zijn ‘volwassen’ gedichten kon hij lange tijd niet in eigen land publiceren; zij verschenen sinds 1973 in verschillende westerse tijdschriften en in de in het Westen gepubliceerde almanak Metropool.

Сонет о том чего нет

Яну Сатуновскому

То мяса нет то - колбасы и сыра
То шапок нет куда я не зайду
Но я встречал и бóльшую беду
Нет близких Нет здоровья. Нет квартиры

Нет радости нет со вести нет мира
Нет уваженья к своему труду
Нет на деревне теплого сортира
Нет урожая в будущем году

Но есть консервы рыбные тефтели
Расплывчатость и фантастичность цели
Есть подлость водка скука и балет -

Леса в степи, стройки и ракеты
Есть даже люди в захолустьи где-то
И видит Бог! - хоть Бога тоже нет

[p. 84]

De koffer

Toen ik mij volgevreten had met rommel
Zodat ik een wanstaltig buikje had
Drukte zijn benig achterste mij plat
Ik voelde mij een strakbespannen trommel

Het vliegveld gonsde als een vette hommel
Hij had verzenuwd naast mij postgevat
Maar ik - met alles wat er in mij zat -
Werd schandelijk bevingerd en befrommeld!

Op slot en opgepakt en weer gedragen
Om over vreemde wegen voort te jagen
Hij heeft aan zijn talent zijn hart verpand

Maar ik ben moe en weeg nog maar heel weinig.
Wat heb ik toch misdaan, dat ik straks eindig
Als zwerverskoffer van een emigrant?

Чемодан

Когда я обожрался барахлом
И стал до неприличия пузатым
Он придавил меня костлявым задом
И брюхо мне перетянул ремнем

Как бодрый шмель гудел аэродром
Волнуясь он стоял со мною рядом
А я - наружу всем своим нутром
Позорно перещупанным измятым!

Закрыли подхватили понесли...
Бродя по колеям чужой земли
Он верит в ярость своего таланта

А я устал я отощал давно
За что мне век закончить суждено
Цыганским чемоданом эмигранта!

Priapus

Ik ben een lid! Maar niet van academies
Ik ben orgaan! Maar niet een ‘competent’
Van heel je nageslacht het biochemisch
Substraat en van 't heelal het fundament

'k Ben kaal en kreeg een baard van de natuur
Ik ben een god vanouds geëerd door allen
'k Ben louter liefde... ja ik ben die malle
Slang uit de bijbel: zenuwen plaats uur...

Stel dat jij wil maar ik doe 't liever niet
Dan hang ik slap mijn vriend zoals je ziet
En word je van de dokter ook niet wijzer

Maar voel ik iets dan hef ik als een waar
Soldaat mijn hoofd omhoog en sta ik daar
Recht overeind dik vurig en van ijzer

Приап

Я - член! но не каких-то академий!
Я - орган! но не тот куда ‘стучат’
Я - прародитель всех твоих внучат
Я - главный винтик в солнечной системе

Я от природы лыс и бородат
Я - некий бог издревле чтимый всеми

Я - весь любовь... Я - тот библейский гад.

Змий своенравен: нервы место врем

Пусть хочешь ты да я-то не хочу
Я - тряпочка. Я - бантик. Бесполезно
Меня дружок показывать врачу

Но чу - почуял! Как солдат в бою
Я поднимаю голову свою
Стою горячий толстый и железный