De Tweede Ronde. Jaargang 14



[pagina 64]
Twee gedichten Victor Vroomkoning Tuin Wat vermoedt een tuin van een scheiding? Een fractie misschien de vijver als je jezelf erin bij de lelies ziet verstijven, maar het is wartaal dat de merels treurig zingen, de rozen bleker blozen, er tranen op de vrouwen- mantel beven: romantische projectie is een leugen. De enige aan wie je je zou kunnen spiegelen is die je verliet, van wie geen spore meer te vinden is. Gebroken hart, vergeet-me-niet.
Orakel Soms na de daad in schemer- toestand verhaalt mijn mond over juist ervaren eeuwigheid. Zij, nog niet geweken, luistert ademloos of slaapt zij al? Het gebrabbel dat ik dan voortbreng over goddelijke heelheid? Nooit dieper dichter dan na het dichten van haar onvergankelijke wond.