De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 65]

Twee gedichten
Nico Weber

Lente

De buitenwijk ligt in de ochtendzon.
De flatgebouwen zijn betonnen blokken,
rechthoekig naar de hemel opgetrokken,
dezelfde hekken staan op elk balkon.

De dreven lopen alle parallel
met de complexen, zonder een accent,
gespeend van overbodig ornament,
geschapen naar een uniform model.

Een eerste plant breekt door het asfalt heen.
De schaarse bomen staan in grijze hoeken,
de morgen is gebouwd van kleurloos steen.

De felle lucht staat strak boven de grond.
Geen mens zal hier nog naar een voorjaar zoeken
dat in een steenskelet het einde vond.

[p. 66]

Stagnatie

De brief die je me sturen zou
bezorgt me nachten fantasie
die ik aan niemand toevertrouw
omdat het over waanzin gaat.

Wat ik in mijn gedachten zie
beleef ik tot de dageraad,
verzonnen brieven, hysterie
in het doorwoelde beddegoed.

Ik weet niet watje zeggen zou
als jij me deze uren zag
met post geschreven namens jou,

een niet te keren woordenvloed,
bezeten van je jongenslach;
ik weet niet hoe het verder moet.