De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 62]

Uit: Vaderhuis en heksenkringen
Jos Versteegen

Bloedvlinders

Een aarden wal, twee meter hoog,
begroeid met eik en paddestoel,
omsluit de vijver - vlezen poel,
doorwoekerd, enkelvoudig oog.

De film van roest die, windbestreken,
het stikkend water overspant,
golft op tegen de oeverrand.
Een stormvlaag, en de vliezen breken.

Bezield, bloedvlinders op de huid,
zijn wij de eeuwigheid ontstegen:
wij klommen traag de vijver uit.

En eenmaal aan het oppervlak
heeft broer en zuster lucht gekregen
van zoete pijn die ginds ontbrak.

[p. 63]

Ratten en wolken

Bij nacht en ondergronds rumoer
verbleekten en verstijfden wij
als vader met een glimlach zei:
‘De ratten draven door de vloer.’

Wij beefden als op 't middaguur
de bliksem kaatste op het dak
en vader tot het venster sprak:
‘De wolken openen het vuur.’

Hij strooit arseen en plaatst een val
onder de planken van het huis,
op groene drek en metselzand.

Dan wandelt hij tot aan de wal:
zijn schoenpunt trekt een ondiep kruis
door elke uithoek van zijn land.

Vooravond

Ik dronk vandaag de brandewijn
die rustte op het flessenrek
en at gepekeld varkensspek
met lof en droge postelein.

Ik zag de wespen het kozijn
schoonbijten van mijn slaapvertrek.
Prins draafde door het rasterhek
en trapte op een ziek konijn.

Tegen de ramen duwt de wind.
Stil ga ik rond, steek lampen aan,
zet koffie op het gasfornuis.
Dakleien duiken in het grind
en Wolf- hij laat zijn eten staan -
blaft woedend door het holle huis.