De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 60]

Drie gedichten
Marc Tritsmans

Smeltwater (Alpen, zomer)

Van het achterliggend plan is tot nu toe
geen letter uitgelekt. Maar dag en nacht
wordt hier gezwoegd om dalen te verdiepen,
rotsen eindelijk te krijgen waar ze horen:
onderaan. En je ziet geen water, geen

steen die zich tegen deze slavernij verzet.
We sluipen tussen het gebulder door en
kunnen enkel hopen dat waarop we stappen
nog even blijft waar het dat al eeuwen doet.
Wat wij zijn. Details waarop niet wordt gelet.

Gletsjerman

De hele wereld wil nu wel eens weten
hoeveel tanden hem ontbreken, hoe vaak
zijn kleren zijn versteld. Wat hij die
laatste middag heeft gegeten haalt men
ook wel even uit zijn maag. Zijn penis

is men in de drukte kwijtgeraakt. Na
vijfduizend jaar in de verstikkende
stilte van sneeuw en ijs knippert hij
even verdwaasd met de helblauwe ogen.
Sterft dan van schaamte een tweede maal.

[p. 61]

Huiswaarts

Hoe vastberaden we telkens huiswaarts
ijlen. Feilloos de juiste wegen kiezen
ondanks alles wat ons tracht te verwarren,
te weerhouden. En na alle omzwervingen

komt onze wagen tot stilstand op diezelfde
vierkante meters. De beste plaats is dit
niet. We zagen er mooiere, warmere waarvan
we de foto's soms zuchtend bekijken.

Maar iets als de geur van aarde na
regen. Iets houdt ons tegen.