De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 18]

Twee gedichten
Erik Coenen

Kruispunt

Een van de onbekenden die elkaar
hier volgen, afgesloten in hun auto's,
nam ooit misschien precies dezelfde foto
precies waar ik die foto nam van haar.

Zo volgt een ander - juist voorbijgereden -
wellicht de overpeinzingen die ik
verwonderd voortbracht op een ogenblik
dat nu verloren is in het verleden.

Geen handeling, geen woord, geen eigenschap
is van onszelf, geen hartslag is uniek:
elk pad kruist andere bij elke stap.

Dit is geen dichterspraat, geen romantiek,
maar pure inductieve wetenschap,
en pure wetenschap is puur mystiek.

[p. 19]

Toerist

Ik zag je staan, onkenbaar in de tram,
je rode rugzak naar mij toegewend.
Geheim bleef 't uiterlijk signalement
van schedelvorm en oogopslag en stem.

Maar 'k zag in plastic letters die ik ken:
twee namen, een adres, een continent.
't Is vreemd te denken dat je Iemand bent,
maar 't zal zo zijn als ik een iemand ben.

Misschien was jij heel ver van Amsterdam
in wezen, in gedachten kozend met
een vrouw die jou in Perth ooit bij zich nam;

en bindt ons dan alleen dit alfabet?
Mag God ons vlechten tot een monogram
van jouw verdwaald adres en mijn sonnet.