De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 16]

Nederlandse poëzie

[p. 17]

Twee gedichten
Catharina Blaauwendraad

Onbewoonbaar

verklaarde hij

haar dromen.

Zij timmert

haar herinneringen

dicht.

Nog brandt er

achter blinde ramen

licht

tot

morgenochtend vroeg

de slopers komen.

Als straks de wanden van haar luchtkasteel
met donderend geraas zullen bezwijken
mag de constructie een illusie blijken;
maar 't puin en de ruïnes zijn reëel.

Verlangen

Hij heeft mij zo gemist, beweert
hij steeds als wij elkander spreken.
Maar alle tijd die is verstreken
heeft zich nu tegen hem gekeerd.

Als hij mij werkelijk begeert
dient zijn gemis, door taal en teken
gestaafd, de stilte te verbreken;
zijn stilte die mijn storm trotseert.

Want wie verlangt, verkiest te jagen,
verheft de harteklop tot maat
en laat die door geen klok vertragen.

Ik heb een hart dat sneller slaat
en kan het wachten niet verdragen.
Zo komt zijn liefde steeds te laat.