De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 76]

Drie gedichten
Victor Vroomkoning

Begraafplaats Daalseweg

Het hek staat aan. Uit de winter
treedt hij nader, fletse ogen,
ijsdun haar, lange nagels voor
het wijzen. Of ik maar wil volgen.

Hij kucht achter de hand als om
de doden niet te storen. Open
graven hebben oren, duidt hij
hun status, geen tombe bleef hier

ongeschonden dan die waarvoor
hij knielt. Zijn mantel laat los.
Niets dat hem omhult als hij uit
het arduin mijn naam bevrijdt.

[p. 77]

Symptomen

Alsof niet alles ernaar vooruitwees:
waarom je vertrouwde bomen halveerde,
jaargangen foto's met het oudpapier
meegaf, abonnementen opzei, speelgoed
van je zoon verkwanselde, een kleinere
auto overwoog, de oogarts consulteerde.

's Avonds bij een kaars haar portret
als van een pas ontslapen dierbare dode.

Maar als ik haar 's morgens in vers licht
ontmoet, hoe heel haar verschijning me ervan
doordringt dat alles ernaar vooruitwees.

21 december

Midwinterlicht: grijs
dat twijfelt tussen dag
en nacht. Midwinterwende:
dag tot schaduw gekrompen,
nacht gezwollen van het licht
dat straks opnieuw wordt
geboren. Licht, naar binnen
gesmokkeld in uitgeholde biet,
lampion, elektrische kandelaar.

Nacht als een lange mantel
maar je schuilt in je zelf-
verlengde dag.