De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 74]

Drie gedichten
René Vossen

Herenschuld

Dat hij onmachtig is
de barenspijn te dragen

dat hij niet uit zijn vlees
te eten geeft

dat hij een god, vermomd als verlosser
niet heeft herkend

niet zag hoe deze een bleke streng
van vermicelli brak

dat hij nooit goed kon maken
het leed van vrouw en kind

dat hij al eeuwen poogt
dat te vergeten.

[p. 75]

Foto

Straks ben ik net zo oud
als jij en verwar ik oude foto's
met die waarop je aan je einde bent.

Dan kijk ik in mijn spiegel
in jouw ogen en wen mijzelf
aan de rimpels in mijn hoofd,

en heb ik weer een grens verlegd
voor die man die aan mijn ziekbed zit,
wiens gezicht ik almaar niet herken.

De dochter

Haar schoenen hielden haar benen staande
haar evenwicht zat in de voering van haar goede jas
en alleen haar zwarte hoedje was te zwaar
als hield het haar herinneringen bij elkaar.

Zo wordt zij door haar dochter nog bewaard
in een kast op zolder. Geen etiket,
geen wasvoorschrift en daardoor lijkt
het randje van dat hoedje ook te zijn verkleurd.

De bruine kousen heeft ze weggegooid,
maar zo was het beeld onaf, dus
heeft ze nieuwe op haar schoenen neergelegd.
De verpakking ligt nog op het kastje
aan haar kant van ons bed.