De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 52]

Twee gedichten
Frans Kuipers

[Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over]

mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over,
larielijders allerlei, killers en kaalslagers.
Er zijn zo vele moegesolden, makgemaakten
mistroostig verkalkend in hun suikerhuis.

Er zijn patsers en paljassen plenty, vele hele lepe
strebers, regelneefjes en meters van Nut.
Alles hier rept en roert zich maar in het gedaver der straten
lopen de honden en de honden alleen onbekommerd los.

Mijn zoon, er is in de wereld aan losbollen een nijpend tekort,
aan spijbelaars, vaganten, muiters. Aan Dienaars van de Droom
en bedelbroeders van Het Heilig Vuur en Gloeiend Raadsel.

Wanneer, met wensen en wetten, kursussen en studiepakketten,
beroepen vele maar roepingen weinig, de grote wereld
aan jouw raam komt kloppen, bedenk, mijn zoon, bedenk dit dan.

[p. 53]

[In een stoppelveld 's avonds]

in een stoppelveld 's avonds
bij een vuurtje zitten,
dat is oudere klare.

Rook die omhoogzweeft. Schaduwen die dansen.
Uur van de zwerver. Uur van de Hun.
Hurk bij de kookkei. Gevangen, gevild
en gespietst aan het spit is het wild.
Uur van de Jager. Zigeunersuur.

Sterren en bergen, wolken en maan
in een rimpelloos roer-me-niet meer.
Er is een van gele maden wemelend kadaver.
Er is een rode foto die opkrult in haar bad.
Iemand schudt bliksemsnel kaarten en deelt.
Er zijn gesjochten monsterkoppen
met gaten en spleten waar licht uitlekt.

Journaal dat de ouden zagen
in grotten 's nachts.
Zonnevlag
door het knetterend hout gehesen.
Gouden sloep
waar het oog in kan scheepgaan.
Sterrendruppel. Nachtjuweel.