De Tweede Ronde. Jaargang 14

[p. 44]

Nederlandse poëzie

[p. 45]

Twee gedichten
Wim Brands^*

[Mijn vader komt thuis]

Mijn vader komt thuis. Elke avond
fietst hij naar ons huis
dat het zijne niet is,

hoewel hij dat jaren lang wel heeft
gedacht. Ik heb hem om die reden
veracht

en hoop nu dat er ergens een plek is
waar hij kan thuishoren. Een strand
bij voorbeeld

vol stenen waarover een trekker rijdt
met in z'n kielzog meeuwen
die in de verse voren duiken
en vissen die zich bij vloed
aan die stenen
vastzuigen.

Maar misschien heb ik het mis; wil ik mezelf van het
onmogelijke

overtuigen; bestaat zo'n plek niet
en is mijn vader uiteindelijk
de schreeuw van een vis.

* Deze gedichten maken deel uit van de bundel ‘Hoger dan de dakgoot’, die dit najaar verschijnt bij uitgeverij Veen

[p. 46]

[Ik heb hem in één jaar tijd zien slinken]

Ik heb hem in één jaar tijd zien slinken
van redelijk gezond tot een
scharminkelige.

In de Albert Heijn trekt een lege plastic
tas hem bijna moeiteloos naar
de grond.

Wat 'm rest is een mooie stem voor
de dagen waarop het vuilnis aan
de stoeprand staat.

Hoe hij dan tegen de open zakken praat:
mis me straks, mis me, hoewel ik
jullie niet ken.

Als dan de wind meespeelt ziet
hij een vertrouwde
stem.