De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 202]

Zo is het
Viljo Kajava^*
(Vertaling Adriaan van der Hoeven)

Tijden geleden is bij hem
de vaart eruit geraakt in deze straten,
er gaat niets meer van hem uit
dan zijn baard, ziektegeschiedenissen,
aanvraagformulieren, bezwaarschriften.

Gebouwd heeft hij hier,
nu breken ze die gebrekkige gebouwen af
en de straat trilt
van explosies in de riolering
met doffe lampen in hun gruizig stof.

Eens snoof hij gretig tuinlucht op
van struiken en van bomen,
nu laten wolken vol van lood
van onder motorkappen
de astmaticus naar adem happen,
hoest schudt zijn broze botten.

Het spel is uit voor hem,
hij zit in de openbare sauna
en baadt zijn bultige benen,
wrijft zijn knoestige armen,

verwondert zich op zachte toon
hoe de een heeft wat de ander mist,
hoe het altijd de anderen zijn
zoals socialistische ministers zelfs
die zoveel voordeel hebben.

* Viljo Kajava (1909), een van de belangrijkste dichters van de linksradicale Kiila (de Wig)-groep uit de jaren dertig. Later, na een tijd in Zweden te hebben gewoond (hij publiceerde daar ook gedichten in het Zweeds), sloot hij zich aan bij de modernisten en werd zijn poëzie minder politiek.

Tällaista se on

Hän on aikoja sitten
kadottanut vauhtinsa näille kaduille,
hän ei kasva enää
muuta kuin partaa,
sairaskertomuksia,
anomuslomakkeita, vastalauseita.

Hän on rakentanut täällä,
nyt puretaan raihnaiset rakennukset
ja katu tärähtelee
räjäytyspanoksista viemäritunneleissa
joiden kivipölyssä himmeät lamput.

Hän on ahnaasti hengittänyt kerran
pensaitten ja puitten pihailmaa,
nyt lyijyiset pilvet
konepeltien alta astmaatikon niellä,
yskä tärisyttää hauraita luita.

Hän on poissa pelistä,
istuu yleisen saunan lauteilla
kylvettää kuhmuisia sääriä
hieroo käsivarsien pahkoja

ihmettelee hiljaisella äänellä
kuinka toisilla on kun ei toisilla,
kuinka aina vain toisilla
kuten sosialistisilla ministereilläkin
on etua niin monenlaista.