De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 198]

Acht zinnen
Kari Aronpuro^*
(Vertaling Adriaan van der Hoeven)

Mijn vader was reserve-officier bij de
pantserafweer.
Die zomer toen de oorlog uitbrak leerde ik
lopen.

Toen hij zijn rugzak inpakte vergat vader de
borstel voor zijn laarzen
en het potje schoensmeer niet: ‘Die zal ik nodig
hebben als we in Viborg zijn.’

Toen hij weg was, kwamen er treinen langs ons
zomerhuisje
waarin de mannen van Karina zongen.

Vader schreef ons: ‘Zorg goed voor de wortels,
pas op voor de bombardementen... het gaat
goed... in de herfst is alles voorbij.’

Hij sneuvelde een dag voor Viborg.

We kregen een pakje: een borstel, een horloge,
een potje schoensmeer, de brieven van mijn
moeder, een bebloede lap stof.

In de winter aten we wortels, zaten we in de schuilkelder en leerde ik praten.

* Kari Aronpuro (1940), werkt in een bibliotheek. Hij heeft veel geëxperimenteerd, schreef een collage-roman, maar is vooral dichter met een veelvormige produktie. In zijn laatste bundels verwerkt hij denkbeelden van bijvoorbeeld Derrida.

Kahdeksan lausetta

Isäni oli reservin
panssaritorjuntaupseeri.
Sinä kesänä jona sota syttyi minä
opin kävelemään.

Pakatessaan reppuaan isä muisti
myös saapasharjan
ja lankkipurkin: ‘Näitä tarvitaan
kun ollaan Viipurissa.’

Kun hän oli lähtenyt,
kesämökkimme ohi meni junia,
joissa michet lauloivat Kaarinaa.

Isä kirjoitti meille: ‘Hoitakaa
juurikasveja, varokaa
pommituksia... hyvin menee...
syksyllä on kaikki ohi.’

Hän kaatui päivää ennen Viipuria.

Me saimme paketin: saapasharjan,
taskukellon,
lankkipurkin, äitini kirjeet, palan
veristä selstoffia.

Talvella me söimme juurikasveja,
istuimme pommisuojassa ja minä
opettelin puhumaan.