De Tweede Ronde. Jaargang 13



[pagina 74]
Drie gedichten Wim Stam Geboortehuis Waar Lek en IJssel samenkomen lag het tegen de buitenkant van de dijk, als een ark gestrand, een onderkomen voor de vromen. Bij vloed kon water binnenstromen in het onderhuis, tot de rand van de verhoging. De proviand stond daar; jou mocht het niet bekomen. Wat weg is, dat is waar? De dijk werd opgehoogd, het huis gesloopt een asfaltlaag verhardt het heden. Blijf lachen eerste broer, en kijk: jij bent toch niet voor niets gedoopt jouw leed was voor je het wist geleden.

[pagina 75]
Stadsgezicht 1 Een kleine stad, een stompe toren het grote marktplein door een koord van linden ingesnoerd tot kort verdriet van kranten en van blaren. Van achter beschermd stadsgezicht staren aangepaste mensen naar de zerken van de anderen en traag veranderen wij mee. 2 Een blauwe stad, hemelhoog haar daken maar groen en geel binnen de perken: er zijn geen zuilen meer, geen zerken. Kinderen, uitgelaten zij spatten uit in bont kabaal en nat-in-nat verspringen de contouren en achter wat voor ogen stond staan wij, de anderen bijkans opgezogen in het vel van de aquarel.