De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 73]

Twee gedichten
Yke Schotanus

Werthers echte

Om te huilen dit vers
Duits-zwarte bomen hangen scheef uit de rotsen
schaduwen over het pad
Stormwolken, boomkruinen, vleermuizen, uilen
en soms op zijn handen een lijkbleke maan
Verdwaald, hij weet de weg niet meer
Hij kent het bos, hij kent het pad
Hij weet ook waar het heen gaat
maar weet niet waartoe dat leidt
hij is zijn meisje kwijt
zijn blinde geleide, ze brandt in zijn ogen
zijn zoete schat, stort hij zich uit op de rotsen
in tranen, boterzacht, bitterzoet.

Harnas

Maar hier in dit harnas
van de zoetste woorden
hier kan niemand je raken
Je kunt veilig jezelf zijn
Een warme, onkwetsbare,
tere plek, een stem
die zich sterk maakt
in stilte
Wie zich thuisvoelt mag binnen
maar na de punt sta je buiten.