De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 71]

Twee gedichten
Willem M. Roggeman

Geografisch bepaald

Het straatbeeld is gevuld met reklame en
auto's rijden dwars door het lawaai heen,
de afwezigheid van een tram of bus valt op,
voetgangers zijn er echter bij de vleet.

In het blauw van de slaapkamer droomt hij
iets over de stilte van een landweg, hoe
een rivier slaapt in de holte van haar arm.
Zij bijt in het water, hapt naar de wolken,
naar lucht, kortademig, als na teveel liefde.

Zij houdt van hem om vele dingen, bv.
omdat zij veilig in hem kan overwinteren,
omdat hij waakt over haar slaap en alles
weet over tuinieren en automechaniek.

In haar slaap praat zij oud Grieks,
een orakel dat alles oprakelt wat er
in boeken en tijdschriften te lezen staat.

Hij kent haar als het land van het vergeten,
maar wanneer hij haar grenzen wil vastleggen
raakt hij weer helemaal van de kaart.

[p. 72]

Gedaantewisseling

Zo lang reeds heeft de goede oude aarde
de zachte smaak van aarde kunnen bewaren
en al die tijd is de hemel zo doorzichtig
als was hij helemaal van glas gemaakt dat
licht gekleurd werd met wat etherisch blauw.

De tijd kent de grootspraak van eeuwen
maar ook het kortademig hijgen van seconden.
Het nu glipt hem als kwik tussen de vingers
alsof het zo snel mogelijk bij het verleden
wil horen, as van vandaag, verteerde toekomst.

Haar lichaam is alles van haar
wat hij ooit te weten is gekomen.
Met fond de teint, eyeliner en lippenstift
heeft zij zich vermomd tot wat zij werd:
een verzamelnaam voor vele lieve woordjes.