De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 69]

Twee gedichten
Jan Lemmens

Het hek

het draait op de wind
zeult zijn staketsel
heen en terug en valt
nooit in het sluitpunt

tussen twee lege weien
weer loop ik er door
het is verroest
een graffito door de

naam van het gehucht
de kleur van het gras
en de lucht als altijd
in september, dan

bewegen wilgen langs
een sloot, de trein wint
nooit verloren tijd, het
hek licht traag de hand

[p. 70]

Naar Marsman

‘herinnering aan Holland’

rechte groene stroken
waartussen rijen
populieren zolang
het duurt en de trein
een industrieterrein
of een kluitje huizen
passeert, dan zijn er
akkers tuinderijen
en zwarte hopen
autobanden en in een
kalend bos blijkt
een witte caravan
verborgen, gesneden
riet langs leeggedregde
sloten en een subkamp
met autowrakken en
dan toch een echte
plaats met torens en
huizen aan een kade
de zon gaat onder
en belicht met een
spot van weet ik hoeveel
kilowatt meedogenloos
de Hollandse namiddag