De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 64]

Twee gedichten
Jan Kostwinder

Schuilplaats

Steeds vaker vind je jezelf tussen aankomst
en vertrek, en je kunt zo fijn belangrijk zijn
- maar in je knoopsgat schuilt nog
een sproetig jongetje dat van lezen hield
al schuimt je mond aan een uitgelezen buffet.
Soms betreur je slechts gebrek aan jongedames
in vergaderzalen; soms ook zit je op het grasveld
met het meisje dat je zoenen mocht toen je zeven werd.
Je lijkt wel van de geheime dienst in je zwarte pak
en witte overhemd, maar je geheim is dat je niet bent
wat je lijkt. Kijk maar in je knoopsgat, je bent het
nog steeds, al raak je jezelf steeds vaker
kwijt.

Kynologisch

Met zijn halsband nog om
draaft hij de marktpleinen
af, verkondigt er zijn zeden,
draagt een baard van dagen
en een stok om daar de meester
mee te slaan. Hij en de zijnen,
ze wonen in een hol, een ton,
spreken de taal van de achterklap,
gasvormig, zouden mensenvlees eten,
de doctoranda uit willen kleden.
Ze draven, deze gebenedijden.