De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 107]

Doña Anna's Lament
Klaas de Wit

Vader, ik schaam mij zo voor deze biecht:
zwakheid dat is mijn maximale zonde,
verlangen naar die schandelijke smiecht.

Mijn hart, mijn naam, mijn eer heeft hij geschonden
en toch, ik blijf maar dromen van die man,
voor altijd, lijkt het, heeft hij mij gebonden.

Geheel betoverd door zijn liefdesban
ben ik, de gloed van zijn barnstenen ogen,
zijn stem, zijn mond! Ik spreek u van Don Juan,

die meer dan duizend vrouwen heeft bedrogen
met zijn hartstochtelijk gezworen woord
van trouw - het was van A tot Z gelogen -,

die zelfs mijn goede vader heeft vermoord...
U zult, Eerwaarde, vast en zeker denken:
‘Zo'n rare biecht heb ik nog nooit gehoord!

het lijkt wel of ze naar hem zit te wenken,
slechts wachtend op een teken van zijn kant
om hem alsnog haar lijf en ziel te schenken.’

Eerwaarde, het is waar, ik sta in brand.
De hemel plus die... van een Octavio
voor slechts één enkele streling van zijn hand -

Oh God, peccavi, oh peccavi ohhhh....