De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 59]

De nadagen van Don Juan
Nico Weber

Het kon zijn vleiend woord zijn of een lach,
de liefde kwam hem altijd aangewaaid.
Hij heeft ontvangen en van dag tot dag
de onrust in zovelen uitgezaaid.

Hij telde de veroveringen niet,
na elke overwinning kwam de scheiding.
Nooit dacht hij aan hetgeen hij achterliet,
want voor hem lag de volgende verleiding.

Ooit speelden stormen door zijn wilde haren
en waren alle dagen even mooi,
nu waait de wind door de gebroken snaren.

Er liggen dorre blaren aan zijn voeten,
hij is gevangen in zijn eigen kooi,
geen mens die op hem wacht of hem zal groeten.