De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 56]

De vrouwen van Don Juan
Georgine Sanders

Een mooi rijk meisje had geen waarde toen
dan als een schaakstuk in haar vaders hand.
Zij las en droomde, weerloos voor de man
die bloemen bracht, haar woorden en haar ogen prees,
die strelen kon, haar lichaam wekte en haar geest.

Het jonge sloofje dat de trappen boende
en, altijd moe, de mannen in het huis moest weren
die om haar bijslaap dwongen - de vreemdeling
die haar emmer greep, haar ruwe handen nam,
haar borsten zoende, volgde zij dankbaar in zonde.

Want Don Juan wist wat de vrouwen wilden
en dat geen zoeter is die zich willig geeft.
Maar met de jaren raakte hij verveeld:
was elke man dan stom, kon elke vrouw bespeeld?

Hij gaf de jacht niet op, hij was die nu gewend,
maar hij bleek doof en blind en heeft geen wraak herkend
en zag geen hinderlaag. Twee snelle diepe steken,
hij stikte in zijn bloed, verlost van het lege leven.

Maar elke vrouw die hij verraden had
voor het volgend avontuur
wist tot het laatste uur
dat zij verkozen was.

Brooklyn, 15 augustus 1992