De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 60]

Drie gedichten
Fred Wittenberg

Jagers

Wij jagen op wat zich schuil houdt
tussen bloed en botten.
Wij jagen op wat niet beklijft
op het scherp van onze snede.

Later, in de geronnen nacht,
de trek gestild,
weten wij niet meer waarom
de klauw van een diep verdriet
ons aangezicht vervormt
en ons opnieuw
met lege handen achterlaat.

Lente

Vogels schrijven Gods handtekening
boven de jeukende huid van april.

In de naverbranding van een vliegtuig
breekt de stilte open als een puist.

Laag en klein tuimelt het dorp
uit zijn winterbedden:

De kerk krabt aan zijn kruis
en de bus legt eieren in de halte.

[p. 61]

Late oogst

Als de beer geschoten is,
het vlees begraven, besterven laten.
Verbergen voor de honden.

Of beter nog, zoals bij inktvissen;
het vlees slaan tot het mals is,
de taaiheid van het leven murw maken.

Later dan met kunststof tanden,
in kruiden, oude boeken
de smaak hervinden van bestorven liefde.