De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 58]

Twee gedichten
Nico Weber

Cirkelgang

Als ik aan het herhalen blijf
wat jij voor me betekende,
draaien de woorden die ik schrijf
vergeefs om het ontbrekende.

Dus zoek ik weer naar wat ik was
en wie ik door je dacht te zijn.
Ik vind mezelf in spiegelglas
met achter me een vage lijn,

een schim die in het teken staat
van wat ik hield voor jouw karakter.
En met dezelfde regelmaat

sluiten de cirkels, nu ik schrijf
dat ik je zie als een abstracte
jongen, met weinig om het lijf.

[p. 59]

Jeugd

Je zat schuin voor me in het klaslokaal
te ver van me vandaan, teveel naar voren.
Ik fluisterde je voornaam menigmaal,
zo zacht dat niemand het heeft kunnen horen.

Wat nu beoordeeld wordt als aangeboren,
leek mij toen iets van tijdelijke aard.
Ik heb je aan een schoolvriendin verloren.
Voor wat moest volgen bleef ik niet bewaard:

nog steeds verschijn je als ik droom of waak
niet ouder dan je was toen je verdween.
Geen jongen heeft tot nu toe goedgemaakt

wat jij niet geven kon, wat nooit verflauwt.
Ik voer je door mijn dode leven heen;
een twijg temidden van het aanmaakhout.