De Tweede Ronde. Jaargang 13



[pagina 50]
Twee gedichten Jaap Tempelman gelijkenis weer over het gekuiste pad gelopen, maar weer anders, steeds hetzelfde almaar helderder zien, een tuin vertoont iedere zomer natuur. alles keert weer, vreemd zaaigoed wekt verwachting, heel langzaam wordt het licht boven de grond, wie weet bloeit het overweldigend. niet te stuiten zijn bruidssluiers, hoe onthecht om straks als heilige te mogen sterven of het stuift, streven ze naar verblindende witheid.
heer de glad versleten kraag van zijn jagers- jas krijgt de kleur van het stille loden weer waarvoor hij staat, de helm van haar daaroverheen, de duinen in de schemer. op een vergeten leeftijd voor elk wild getemd, zijn arendsblik van lang geleden priemt ieder jaar in eigen vlees pijnlijker, een verdomde mooie hinde. zo'n verschoten heer gaat in deze zalen in het landschap op, een zee van haagse tinten zweemt zeker naar deze middag meer dan haar schorten, rokken, linten.