De Tweede Ronde. Jaargang 13

[p. 41]

Zes gedichten
Johanna Kruit

Kind in leven

Zij eet, zij drinkt, zij slaapt, zij groeit.
Spreekt woorden in een eigen taal die
niemand schrijft op haar gezicht.

Gewichtloos loopt ze tot ze valt en
armen voelt die haar het beeld uittillen.
Na dertien maanden heeft ze zich gehecht

aan het bestaan. Wanneer ze het woord
buiten hoort is alles goed. Ze duwt met
kracht de moeder voort die zwijgt en
nergens wezen moet.

In box

Zij huilt. De moeder komt, spant liefde
als een paraplu, maar troost heeft niets
om 't lijf. Zij gilt van angst.

Zelfs zachte woorden maken bang.
Ook zonder taal weet zij hoe laat
het is, hoe anders.

Haar hoofd: pakhuis van klanken
die weer gaan. Geluid dooft uit.
Zij trekt zich terug achter spijlen,
sluit ogen voor wat niet kan.

[p. 42]

In woonkamer

Zij zit te kijk, vuisten gebald tegen
wangen en doet de lippen van haar moeder
na die pruilt. Huilen is er niet bij.

Haar ogen flitsen van stoel naar
bank. Stemmen kaatsen op elkaar.
Iets maakt haar bang.

Haar hoofd wordt zwaar. Zij spaart
herinnering voor later, kan als ze
wil daarna verdriet voorspellen
aan geluid. Maar valt in slaap.

In huis

De moeder buigt zich over haar, tilt op,
loopt rond, draagt haar de kamers in
en uit. Haar mond geeft geen geluid.

Het kind ziet dingen een voor een
en zwaait met armen, lacht in kleur,
is zachter dan fluweel.

Zij weet niet dat de moeder schrikt
om zoveel vederlicht gewicht dat zwaar
door haar gedragen wordt door kamers
als ze huilt.

[p. 43]

In tuin

Omgeving vult de omtrek van
het kind. Voortdurend in de wind
ziet zij de tuin, het vierkant gras,
konijn in hok, bloem langs vijverrand
zonder achtergrond. Warm als de zon
haar lach wanneer de moeder komt.

Zoals een boom leeft van water en lucht
kan ook zij wel zonder gaan. In de val
van het licht vangt ze op wat almaar
blijft en niet kan staan.

In wandelwagen

Zij trekt het landschap om zich heen.
Het kwade weer komt over zee, brengt
wolken, wind en regen.

Zij ziet de moeder niet die loopt en
verder kijkt dan wat er is te zien.
Haar kleine hoofd geniet van wat het

voelt. Zij lacht. Haar handen spannen
samen met de wind. Zij vindt wat er te
zien is goed en weet haar honger
straks gestild.