De Tweede Ronde. Jaargang 13



[pagina 39]
Twee gedichten Ingmar Heytze Vos onder ijs Deze winter, bij het schaatsen: vos onder ijs. Twee dode ogen keken op alsof hij zo omhoog zou springen met open bek als het plotseling zomer werd. Ik vlucht voor honderd boeren. Water breekt. Ik zwem mij langzaam dood. Er is geen hoop, geen ademnood voor het langst. Ik voel niet eens meer angst. Mijn laatste woorden zijn gedacht ik kan niet meer en spreken gaat niet hier. Het is eenzaam. Aan deze kant. Van het papier. Het is zo eenzaam hier.

[pagina 40]
Het laatste bed Als kind had je een eigen leven op je kleine jongenskamer met de grote deur vol stickers die de wereld buitensloot met je beer tussen de dekens lag je in een glanzend ei van fantasie, je hebt altijd geslapen in een soort van boot dit alles komt gewoonlijk bij je op in onbekende bedden, zoals nu - van een vreemd lichaam krijg je slaperig een zoen het liefste meisje voor vanavond alsof zij je kan bewaren voor je allerlaatste bed in ziekenhuis of paviljoen