De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 121]

De zelfmoordenaar en de kraaien
Božo Vodušek^*
(Vertaling Natasja Slewe en Peter Verstegen)

Vermoeid en ziek is hij op weg gegaan
naar een verlaten veld; onder zijn jas
een touw, om daarmee te ontsnappen aan
de honger en de wrok die in hem was.

Hij vond een boom waar hij is blijven staan.
Toen zag hij daar in de verlatenis
kraaien, ze vlogen overal vandaan
naar die onchristelijke begrafenis.

Hoe somber hij ook was, hoe godvergeten,
hij brak in een zo honend lachen uit
dat heel die grafzwerm vluchtte voor 't geluid.

Hé, vonden jullie mij om op te vreten?
Wacht tot ik mij heb vetgemest! Voldaan
keerde hij om en is naar huis gegaan.

* Božo Vodušek (1905) was een jeugdvriend van Edvar Kocbek en schreef diverse bundels poëzie. Het hier vertaalde gedicht komt uit een cyclus over zelfmoordenaars.

Samomorilec in vrane

Namenil se je truden in bolan,
z vrvjo pod suknjo, na samotno polje,
da se na tihem, neopazovan
odreši lakote in slabe volje.

Obstal je pri drevesu tjavendan:
šele takrat je videl vse po nebu
od severa in juga jate vran
hiteti k nekrščanskemu pogrebu.

In kakor je bil klavern in pobit,
se je zakrohotal, da so planili
pogrebci v beg od čudnega glasu.

Kaj res, vi vsi bi se z menoj gostili?
Počakajte, da bom rejen in sit!
Obrnil se je in je šel domu.