De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 28]

Twee gedichten
Erik Coenen

Tijdloze momenten

Het lijkt op het verstrijken van de dromen
waarin ik almaar stiller denk te staan:
Achilles kan de schildpad niet verslaan
die voor de start een voorsprong heeft genomen.

Maar zou niet met het splijten der atomen
de paradox in stof en straal vergaan?
Als hij de schildpad nooit voorbij kan gaan,
hoe heb ik op de wereld kunnen komen?

Er is een derde loper: glas met zand,
dat eerst de schildpad overwinnen moest
voordat in Troje een eind kwam aan de strijd.

Daar bleek Achilles evenmin bestand
tegen de drang die elke strijd verwoest
in hem en mij, gedaanten van de tijd.

[p. 29]

Mateloze punten

Illusie schoot een pijl af en verwonderd
zag Zeno dat op elk punt van de vlucht
de pijl onwrikbaar vastligt in de lucht,
als herten op dat doek uit zestienhonderd.

De tijd heeft mij van Zeno afgezonderd,
de pijl heeft alle eeuwen overbrugd.
Ik zie hem in beweging en verzucht:
- Geen filosoof maar Zeus heeft ons bedonderd.

Hij deed ons denken volgens reglementen,
Hij deed ons in een status quo geloven,
Hij deed ons één verdelen in segmenten

als voor en achter, onder en Daar Boven.
Hij schiep de schijn van punten en momenten
om ons met paradoxen te betoveren.