De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 170]

Een Doge
Rainer Maria Rilke
(Vertaling Peter Verstegen)

Zoals zij met hem woekerden: de vreemde
gezanten zagen 't aan zijn minste daad;
terwijl ze hem naar hoger glorie fleemden,
hervormden zij het gouden doganaat

met hun restricties en spionnenspel,
uit voorzorg, om zich voort zijn macht te hoeden
die zij in hem voorzichtig bleven voeden
(zoals men leeuwen voedt). Hij evenwel,

beschut doordat zijn geest het al begaf,
werd daar niets van gewaar en liet niet af
groter te worden. Wat ook de Signoren

binnen zijn innerlijk meenden te smoren,
smoorde hij zelf. Onder zijn grijze haar
was hij verslagen. Zijn hoofd stond ernaar.

Ein Doge

Fremde Gesandte sahen, wie sie geizten
mit ihm und allem was er tat;
während sie ihn zu seiner Größe reizten,
umstellten sie das goldene Dogat

mit Spähern und Beschränkern immer mehr,
bange, daß nicht die Macht sie überfällt,
die sie in ihm (so wie man Löwen hält)
vorsichtig nährten. Aber er,

im Schutze seiner halbverhängten Sinne,
ward dessen nicht gewahr und hielt nicht inne,
größer zu werden. Was die Signorie

in seinem Innern zu bezwingen glaubte,
bezwang er selbst. In seinem greisen Haupte
war es besiegt. Sein Antlitz zeigte wie.

^*

* Niet bekend is of Rilke een bepaalde Doge in gedachten heeft gehad; het gedicht beschrijft een episode waarin de tien leden van de Signoria hun macht vergrootten ten koste van die van de Doge.