De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 82]

Light Verse

[p. 83]

Want het is niet goed
Jan Boerstoel

Kijk hoe het begint:
ademloos verkennen,
worstelen en wennen,
blij zijn als een kind.
Nooit meer zal de zomernacht zo zwoel zijn,
nooit bedenk je zulke woorden weer,
die volmaakt de taal van je gevoel zijn,
als die avond van de eerste keer.
Dromen bij de vleet,
grootse perspectieven,
eeuwige gelieven,
schitterend en wreed.
Want het is niet goed,
dat de mens alleen is,
als je dat maar weet...

Kijk waar het toe leidt,
hoe de dromen slijten,
wensen en verwijten
groeien mettertijd.
Als de banden meer en meer gaan knellen
tot je ze verbreekt zo nu en dan.
En er valt steeds minder te vertellen
tot er niets vanzelf meer spreken kan.
Langzaam draai je dol
en van allesdelers
word je tegenspelers
in een grandguignol.
Maar het is niet goed,
dat de mens alleen is,
dus je houdt nog vol...

[p. 84]

 

Kijk hoe het verzandt,

 

blijvend onbegrepen,

 

vastgelopen schepen,

 

ieder op zijn strand.

 

Als je voor je bittere gedachten

 

eindelijk de formulering vindt:

 

niets meer over, niets meer te verwachten,

 

niets wat je nog aan die ander bindt.

 

En de tijd is daar,

 

dat je moet gaan kiezen,

 

alles en elkaar.

 

Want het is niet goed,

 

dat de mens alleen is,

 

maar het is wel waar...