De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 66]

Twee gedichten
Victor Vroomkoning

Februari

Je eigen hart verijsd, vergat je dat
van je vijver. Te laat sneeuw weg-
gewreven: je zag jouw marmeren kop
terug tussen twee goudkarpers, vol
en roze ingevroren alsof ze leefden.

Met een bijl nog geprobeerd de rest
te redden maar water is geen hout:
je spleet je kop, het wrak vroor
dichter, ze gingen oorverdovend dood.

Een vijver misschien spiegelbeeld, jij
nog geen vis. Jij steeds minder dapper
ontdooiend steeds laffer diepvrieswezen,
een vis door ijs gegrepen direct koud.

[p. 67]

Reünie

We waren met z'n twaalven.
Mist dreef ons uiteen terwijl
we twee-aan-twee probeerden
niet te veel onszelf te zijn.

We vonden ons terug aan de rand
van dood gazon. Uit het grijze
trad een schim met in zijn
voorgeschreven witte handen tante

weergekeerd tot stof. Hij zaaide
haar aan onze voeten uit en
sloeg een kruis. Haar hond
begon aan haar te ruiken.