De Tweede Ronde. Jaargang 12

[p. 54]

Drie gedichten
Jaap Tempelman

oefening

je gaat maar weinig uit, het is geen weer,
van de mensen is er bijna niemand meer,
goede buren veranderen in onbekenden,
kinderen worden vreemdeling, je bent alleen.

je kan met weinig toe, een klein pensioen,
een mager lijf, droogbloemen aan een draad,
je kiest kanalen uit een zee van tijd,
je oren suizen van herinnering, een beeld.

je houdt je staande aan de grens, wie sterft
komt niet ver, brieven, ansichtkaarten,
de groeten van gelieven verlies je niet,
je doodt je tijd, oefent in verdriet.

onderweg

een vader maar zonder te hoeven dragen,
een zoon maar zonder zo veel vragen.

op leeftijd op weg naar verre streken,
bij ieder weer in lichte kleren.

geen zee te hoog geen dal te diep,
mama haar laatste mooiste lief.

leefde of hij een glijvlucht maakte,
stierf voordat hij de aarde raakte.

[p. 55]

onder ons

de doden wonen onder ons, hun gezichten
verbergen zich tussen onze kindergezichten,
in hun herinneringen dansen alle lievelingen
vrolijk gemutst achter de muziek aan.

een zuidenwind draagt hun kleine zingen,
een witte wolk wijst hun weg, hun ogen
blinken zo, er komen lange zomers, sneeuw,
de doden dansen als kinderen met ons mee.

licht verwarren de doden zich het liefst
met wat goden, ze geven warmte en onderdak
voor later, en elke avond een verhaaltje,
de kinderen wonen vrolijk onder ons.