De Tweede Ronde. Jaargang 12(1991)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 34] [p. 34] Een leeg huis Kees Hermis 1 Een huis, plek waar je woont, uitrust en plannen maakt, waar je naar terugkeert, slaapt De ruimte om je heen die zich steeds aan en dan weer uit laat trekken Daarom ga je niet weg. Je blijft zolang het er nog staat met ramen, deuren en een bed Jij bent het die ze opent en sluit bij nacht en winter 2 De dag waarop je afscheid neemt, kies je niet voor de vlucht en weemoed tegelijk Maar toch gebeurt het op een haast onwerkelijk moment dat alles klaar staat voor vertrek. Kamers ontruimd, niet meer gevoed door stemmen Geen navelstreng die je verbindt met wat je zult verlaten en al verlaten hebt 3 Een lege doos, meer is het niet Er valt niets meer te vinden [pagina 35] [p. 35] Als je verstand zegt je kunt weg is er begin van aarzeling Een onbestemd bewegen dat uitspreekt dat het er niet is, er niet wil zijn en toch Niet dat je niet zult gaan Je weet alleen hier kom ik niet meer terug. Dus blijf je nog 4 Je loopt nog één keer voor het laatst de trap op naar de zolder Leefruimte van verhalen, van twee en drie keer op een nacht onder het schuine dak Het natte ochtendlicht houdt hier hartstocht en heimwee vast Door de patrijspoort zie je goten, schoorstenen, golvende daken Je groet de vloot die geluidloos in je geheugen voor anker gaat 5 De trap weer af, de overloop - Je voetstap holt de kamers uit Je ziet de dingen staan maar ze staan er niet Je ziet de vroege bewoners, ieder in zijn stoel bij de tv [pagina 36] [p. 36] Maar ze zijn er niet, de bewoners, de stoelen, de tv Het zijn beelden geworden, elk met een eigen kleur, omtrek en duurzaamheid 6 Nadat je het verlaten hebt, staat het pas werkelijk leeg Het heeft niets te onthouden, te zoeken valt er niets Daarom geen afscheidswoorden, geen boodschap die je achterlaat Zonder geheugen is het, doofstom, een blinde vlek Het raam, een glazen oog starend in niemandsland 7 Vraag dus vooral niet of het zich nog iets van jou herinnert Want je verhaal staat ingepakt, gaat mee in je vertrek Het huis blijft achter zonder naam, met uitgewoonde handen Een afgeschoven huid van je geschiedenis Vorige Volgende