De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 108]

Hoe ik homoseksueel ben geworden
Of de gevaarlijke gewoonte van het roken
Jos Versteegen

Voor Saskia

Een onweerswolk hangt boven Amsterdam.
Ik ben pas acht en wandel op de wallen.
De donder knalt, de eerste druppels vallen.
De bliksem zet de stad in vuur en vlam.

Ik glip naar binnen bij een klein ‘theater’,
dat volgens mij gewoon een circus is.
Een vrouw staat in de halve duisternis
bloot op haar hoofd, en drie seconden later

ontpopt zij zich in haar gewaagde stand
als heuse acrobaat en goochelaar:
ik zie hoe zij een brandende sigaar
te voorschijn tovert met haar linkerhand.

En dan... Ik huiver in mijn regenjackje
als zij de rookwaar opheft. Hupsakee,
zij plaatst de welgevormde Willem II
rechtop in haar geslacht en neemt een trekje.

Haar venusheuvel lijkt wel een vulkaan
die uitbarst. Arm Pompeji, denk ik even.
Ik ben pas acht. Was ik maar thuisgebleven.
De damp doet mij de das om. Zal ik gaan?

De dame zet zich schrap. Zij perst en - plop!
Daar vliegt de peuk naar 't hooggeëerd publiek.
Het projectiel komt op mij af. Paniek!
Dan schiet ik wakker. Klam. Verward. Doodop.

Dit droom ik elke nacht. Zo zijn mijn gangen.
Zo word ik treurig, oud en homofiel.
De weg is lang. Ontredderd is mijn ziel.
Ik ben pas acht en zie de bui al hangen.