De Tweede Ronde. Jaargang 10



[pagina 42]
Hoe zalig Leo Vroman Hoe zalig zonnig werden wij dagelijks mooier bruin gebrand. IJl kweelden de kinderen speelden op de grazige wei een moedermalsgroen strand en bouwden graskastelen Wortelen heetten aangespoelde vis Paardebloemen waren hun zeesterren en het bruisen naderend van verre had geen betekenis Dat was het koken van die vreemde oceaan langzaam kolkende en stijgende wit onder de zomerzon en hijgende onder de volle zomermaan wit en zwijgende Op een Zondagmiddag viel zijn branding over de rand van het seizoen en stortte gloeiend zand over de groene velden Waar de kinderen elkaar het hardst omknelden werden ze minder gaar en zelfs toen de maden in de aarde zich herstelden onder hun soepvlees was het gras nog groen Val en rot maar mee vleesvruchten van mijn pen laat al de duistere ponden die ik ben hun magere schaduw aan wat onkruid geven om ons kernziek seizoen in te doorleven planten waar ik de naam niet eens van ken Brooklyn, 18 april 1989