De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 27]

Vier gedichten
Cees van Hoore

Zomerhuis

De zomer was ons tweede huis
waarvan de groene deuren weken
vrolijk piepten in hun hengsels.
Blauw was het dak boven dat huis
'n enkel wolkje erin, spierwit.
We waren rijkelui. Wie is het toch
die die Magritte vandaag bezit?
Wat sliep ik diep in 't leven
nadat ze hun stemmen dempten
op het gazon, toen het gras
voor wie ik lief had nog
een vloer was, geen plafond.

Vaders mes

Met vaders mes sneed je het gras
dat tegen het huis aan groeide.
Je schoot uit in de aarde, zag
rode druppels lekken op je hemd.
De snee, pas later pijnlijk, was
er ineens. Als 'n regel die je soms
krijgt voor een vers. ‘O, mama
mijn handen beginnen te bloeien’.

[p. 28]

Weiland

Mieren die ik zou kunnen doden
trekken voorbij aan mijn been
terwijl ik in dit paradijs lig
te min voor iedereen. Vogels
nog in het gras verborgen
brengen hun buren van mij op de hoogte
met hun eerste, zuiverste, gefluit.
God is in de wazige dorpen
voor de mensen aan het zorgen.
Kerken, ga nooit meer uit.

Erfgoed

Mijn vader draagt jasjes en broeken
van doden. Soms vloeken ze met elkaar
maar nooit hardop of echt boos.
Mijn vader verschijnt in een smoking.
Hij draagt op zijn schouder andermans roos.