De Tweede Ronde. Jaargang 10



[pagina 35]
Twee gedichten Peter Stark Dogma Vroeg in de avond. Hunkering, fluistering, de lichte brandgeur in het park. En zitten we tegen elkaar aan, steeds maar verlangend naar de zware, verlossende knap van een stok: het is dogma, zinloze karwats, verhuld even in lust en Delphi. Wij, verzonken, ondanks die kus en ook nog die andere kus: deze plek kunnen wij niet verlaten, somber, geil aapje van me, hier is ons ademen kaf, zacht stuivend.
Masker Mijn wandeling door de verstikkende straten van het seizoen. De stinkende honden, jankend en sidderend. Hoog aan de hemel Jules Verne's luchtschip, parelmoer versierd, gedragen door de mooie armen van schoolmeisjes. De hitte, de vernielde corridor. Maar niemand spreekt met schuimende mond, en mijn hart een kluwen, vergeefs. De aarde legt haar masker af: louter huid en karkas.