De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 22]

Twee gedichten
Maarten Doorman

Zaragoza/Calle del Desengaño

Deze straat, te breed voor zijn lengte
te lang voor een slop, dit voorgeborchte
van de morgen huisvest niemand
dan twee honden.
Nu ik voor mijzelf vermomd
deze steeg binnenstommel
huilt de grote hond om zijn Dulcinea
gromt de kleine een holle blaf
naar het letsel van de te bleke
maan. De doffe huid
van vergrendelde deuren en kozijnen
dichtgemetseld: dat loopt
van de weeromstuit maar dood
en stompt af voor de ochtend - niemand
komt hier bedrogen uit.

Parijs/Villa Riberolle (impasse)

De helling ligt geklonken
met stenen te groot voor de voet,
deze straat moet stampij maken
om te stijgen, om aan de muur
van Père Lachaise te raken.
Iedereen doet hier wat hij moet,
de huizen en loodsen aan weerszij
zijn een verstelde mantel van nijverheid.
Onder golfplaten daken sist een spuit,
een snijbrander scheurt in blauwe gloed
door metaalgeklop. Hier gebeurt.
Boven de muur aan het eind
zetten kleine bekruiste gebouwen
de straat een hoed op.