De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 168]

Uitnodiging
Giambattista Marino^*
(Vertaling Frans van Dooren)

Hier, waar de aarde vlammend blaakt en gloeit

en zoele zuchtjes door de stilte glijden
en zee en zwerk, waar ik ook heenkijk, strijden
om de eer wie 't felst door 't zonlicht wordt geschroeid,

waar hoog op 't warme strand de steeneik groeit,

die breed zijn armen spreidt naar alle zijden
en zijn smaragd gespiegeld ziet in 't wijde
waas van saffier, dat diep door 't zeevlak vloeit,

zoek hier verkoeling, Lilla: 't dichte groen

beschaduwt met zijn takken 't helder gele
duinzand, dat zich verfrist in elk seizoen.

Kom hier om land en zee met mij te delen:

hier kun je in vrede vis met waterhoen,
schaduw met golf op 't lieflijk strand zien spelen.

* Giambattista Marino (1569-1625), de dominerende figuur in de Italiaanse poëzie van de zeventiende eeuw. Evenals de barok-dichters uit dezelfde periode in Frankrijk, Spanje en Engeland was hij beroemd om zijn woordspel en zijn geraffineerde ‘concetti’ of literaire trouvailles. De term ‘marinismo’ kreeg zelfs de bijbetekenis van ‘gekunsteldheid’.

[Italiaans]

Or che l'aria e la terra arde e fiammeggia,

né s'ode euro che soffi, aura che spiri,
ed emulo del ciel, dovunque io miri,
saettato dal sole, il mar lampeggia;

qui dove alta in sul lido elce verdeggia,

le braccia aprendo in spaziosi giri,
e del suo crin ne' liquidi zaffiri
gli smeraldi vaghissimi vagheggia;

qui, qui, Lilla, ricovra, ove l'arena

fresca in ogni stagion copre e circonda
folta di verdi rami ombrosa scena.

Godrai qui meco in un l'acque e la sponda:

vedrai scherzar su per la riva amena
il pesce con l'augel, l'ombra con l'onda.