De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 167]

De liefde en de zee
Pierre de Marbeuf^*
(Vertaling Peter Verstegen)

De liefde en de zee delen hun bitterheid,
Ja, zee en liefde: even bitter zijn ze beide,
Op zee en in de liefde kun je schipbreuk lijden,
Er is geen zee, geen liefde, zonder storm en strijd.

Wie 't water vreest moet aan de wal zijn tijd maar beiden,
En wie het kwaad vreest dat ieder die liefheeft lijdt,
Moet zorgen dat hij 't felle vuur der liefde mijdt,
Dan weten beiden ook de schipbreuk te vermijden.

De moeder van de Liefde had als wieg de zee,
Liefde brengt vuur, en water bracht zijn moeder mee,
Maar water tegen vuur is van zijn kracht beroofd.

Dat jij van liefde brandt, doet mij zoveel verdriet,
Dat als zich liefdes brand met water blussen liet,
Ik met mijn tranenzee het vuur al had gedoofd.

* Pierre de Marbeuf (1596-1645) een Normandisch dichter, vertegenwoordiger van de Franse barokpoëzie, die in Frankrijk nog steeds weinig aandacht krijgt. Over Marbeuf is zeer weinig bekend.

Et la mer et l'amour...

Et la mer et l'amour ont l'amer pour partage,
Et la mer est amere, et l'amour est amer,
L'on s'abyme en l'amour aussi bien qu'en la mer,
Car la mer et l'amour ne sont point sans orage.

Celuy qui craint les eaux, qu'il demeure au rivage,
Celuy qui craint les maux qu'on souffre pour aimer,
Qu'il ne se laisse pas à l'amour enflamer,
Et tous deux ils seront sans hazard de naufrage.

La mere de l'amour eut la mer pour berceau,
Le feu sort de l'amour, sa mere sort de l'eau,
Mais l'eau contre ce feu ne peut fournir des armes.

Si l'eau pouvoit éteindre un brasier amoureux,
Ton amour qui me brûle est si fort douloureux,
Que j'eusse éteint son feu de la mer de mes larmes.