De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 77]

Barmeisjes zijn godinnen, meer nog dan zeemeerminnen
Ogden Nash^*
(Vertaling Jos Versteegen)

Vissen kunnen zwemmen als ratten,
En de oceaan kan ze nauwelijks bevatten.
Ze blijven onder water, het hele jaar,
En zonder verdrinkingsgevaar,
En ze hebben een gave kostbaarder dan goud,
Ze krijgen het namelijk nooit koud.
Nee, ze zijn misschien niet zo smakelijk als hert of gazel,
Maar ze krijgen nooit kippevel.
Sedert ze hom en kuit waren zitten ze in de oceaan,
Dus hoeven ze er niet voetje voor voetje in te gaan,
En ook blijven ze er permanent in, wat een bron van grote vol-

doening moet zijn,

Want ze hoeven niet druipend en rillend heen en weer te rennen

op het strand in de ijdele hoop dat het werkt als medicijn.

Heus, als ik eraan denk hoe ongecompliceerd de oceaan voor

vissen is, krijg ik jaloerse gedachten en word ik vissenhater,

Want als een vis tegen een andere vis botst ontlokt hem dat niet

een kreet als Tsss! en valt zijn dagje zwemmen niet in het wa-

ter.

Nee, als het een grotere vis is dan hijzelf draait hij zich om en

slaat hem tegen zijn kop,

En als het een kleinere is eet hij hem op.
Sommige vissen zijn gestreept en sommige gevlekt,
Maar niet een heeft ooit gehoord van ultraviolette stralen en

vond het nodig een beetje te gaan liggen, zand in de ogen te

krijgen en met sproeten te worden overdekt.

O, zou het niet wonderbaarlijk zijn als vis te leven? Nee, het

zou niet wonderbaarlijk zijn,

Want wij on-vissige mensen staan aan de top van het dierenrijk

en van plaats verwisselen met iets onder ons zou gezien onze

waardigheid zeer bezwaarlijk zijn.

* Ogden Nash (1902-1971), Amerikaans Light Verse-dichter wiens stijl een merkwaardige overeenkomst vertoont met die van De Schoolmeester. Voor Engelse tekst zie p. 80.